آنچه در این مقاله می خوانید:

SASE چیست و چه کاربردی در امنیت شبکه دارد؟

SASE چیست

رشد سریع دستگاه‌های اینترنت اشیا (IoT) و افزایش تعداد کاربران خارجی، بخش IT را مجبور کرده است که عملکردهای ذخیره‌سازی و پردازش داده‌ها را به لبه شبکه منتقل کند تا از بار اضافی در مرکز داده جلوگیری کند و به‌طور مؤثر همه داده‌ها را مدیریت نماید. با این حال، گسترش محاسبات لبه و انتقال داده‌ها به مناطق متصل به اینترنت، خطرات و چالش‌های امنیتی خاصی را ایجاد کرده است.

به همین دلیل، یک راهکار امنیتی جدید به‌نام خدمات دسترسی امن لبه (SASE) برای مقابله با این مشکلات به میدان آمده است. در این مقاله، با ما همراه باشید تا به بررسی مفهوم SASE و راهکارهای آن برای افزایش امنیت شبکه بپردازیم.

 

فریمورک SASE چیست:

SASE (Secure Access Service Edge) یک مدل نوین IT ابری است که شبکه‌سازی نرم‌افزارمحور (SD-WAN) را با قابلیت‌های امنیتی یکپارچه کرده و همه این خدمات را از یک ارائه‌دهنده واحد توزیع می‌کند. این مدل ابتدا توسط شرکت تحقیقاتی گارتنر (Gartner) در سال 2019 معرفی شد و به سرعت در دنیای فناوری اطلاعات جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد.

رویکرد SASE به سازمان‌ها امکان می‌دهد تا کنترل بهتری بر ترافیک شبکه، دسترسی به منابع و امنیت کاربران در محیط‌های ابری داشته باشند. این ویژگی‌ها برای سازمان‌های جهانی و مدرن بسیار ضروری است. شبکه‌های مبتنی بر SASE به سازمان‌ها انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری بالاتری ارائه می‌دهند و به کارکنان امکان می‌دهند از هر نقطه از دنیا و با هر نوع دستگاهی به منابع سازمانی دسترسی پیدا کنند.

SASE یک چارچوب امنیتی است که دسترسی امن به برنامه‌ها و سرویس‌های ابری را فراهم می‌کند. با ترکیب امنیت و شبکه در قالب یک سرویس، این مدل رویکردی جدید و جامع در زمینه امنیت شبکه ارائه می‌دهد. از آنجایی که SASE تمام خدمات امنیتی و شبکه را در یک محیط ابری متمرکز می‌کند، برای مدیران شبکه و کاربران حرفه‌ای به عنوان یک گزینه ایده‌آل و جذاب شناخته می‌شود.

 

مهم‌ترین قابلیت‌های SASE عبارتند از:

  • تشخیص تهدیدات: شناسایی حملات و تهدیدات شبکه به‌طور فوری.
  • مدیریت دسترسی: کنترل دقیق بر دسترسی کاربران به منابع سازمان.
  • حفاظت از داده‌ها: محافظت از اطلاعات حساس در برابر دسترسی غیرمجاز.
  • کنترل ارتباطات شبکه‌ای: بهبود کارایی و امنیت در ارتباطات داخلی و خارجی شبکه.

این مدل به سازمان‌ها کمک می‌کند تا نه تنها امنیت شبکه‌های خود را بهبود بخشند، بلکه انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری زیرساخت‌های IT خود را نیز افزایش دهند.

 

SASE چیست

 

مدل های فریمورک SASE چه ویژگی‌هایی دارد:

SASE به‌عنوان یک مدل امنیتی یکپارچه و ابری، مجموعه‌ای از ویژگی‌های امنیتی و شبکه‌سازی را در یک پلتفرم متمرکز ارائه می‌دهد. این رویکرد به سازمان‌ها کمک می‌کند تا امنیت شبکه‌های خود را به‌طور مؤثر مدیریت کرده و در عین حال هزینه‌ها و پیچیدگی‌های ناشی از راهکارهای امنیتی سنتی را کاهش دهند.

با امکاناتی مانند دسترسی Zero Trust، مدیریت ساده سیاست‌ها و مسیردهی بهینه، SASE به سازمان‌ها کمک می‌کند تا هم از لحاظ امنیتی و هم عملیاتی در دنیای مدرن کسب‌وکار پیشرفت کنند. مدل SASE یا “مرز خدمات دسترسی امن”، یک چارچوب امنیتی مدرن است که قابلیت‌های شبکه‌سازی نرم‌افزارمحور (SD-WAN) را با مجموعه‌ای از ابزارهای امنیتی شبکه ترکیب می‌کند.

این ویژگی‌ها به صورت یکپارچه و از طریق یک پلتفرم ابری به کاربران ارائه می‌شوند. به این ترتیب، SASE به کارکنان اجازه می‌دهد تا پس از انجام فرایند اعتبارسنجی، به‌طور امن از هر مکان و با هر دستگاهی به منابع داخلی سازمان دسترسی پیدا کنند. علاوه بر این، سازمان‌ها قادر خواهند بود تا کنترل دقیقی بر ترافیک شبکه، داده‌های ورودی و خروجی و دسترسی‌ها درون شبکه داخلی خود داشته باشند.

 


 

بیشتر بخوانید: Fortinet FortiSASE چیست

 


چهار عنصر اصلی امنیتی SASE:

  1. Secure Web Gateway (SWG)

SWG یک ابزار حفاظتی است که ترافیک وب را فیلتر کرده و محتوای ناخواسته را مسدود می‌کند. این سیستم از رفتارهای غیرمجاز کاربران جلوگیری کرده و به اجرای سیاست‌های امنیتی سازمان کمک می‌کند. از آنجا که SWG می‌تواند در هر نقطه از شبکه پیاده‌سازی شود، این قابلیت برای محیط‌های کاری از راه دور بسیار کارآمد و مناسب است.

  1. Cloud Access Security Broker (CASB)

CASB یک پلتفرم است که مجموعه‌ای از ابزارهای امنیتی را برای سرویس‌های ابری ارائه می‌دهد. این ابزارها شامل موارد زیر هستند:

  • شناسایی و مدیریت Shadow IT (سیستم‌های غیرمجاز در سازمان)
  • ایمن‌سازی داده‌های محرمانه از طریق کنترل‌های دسترسی و پیشگیری از مفقودی داده‌ها (Data Loss Prevention)
  • اطمینان از پیروی از مقررات حفظ حریم خصوصی و مقررات قانونی مربوطه
  • این ویژگی‌ها به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا خدمات ابری خود را به شکلی امن و مطابق با استانداردهای قانونی مدیریت کنند.
  1. Zero Trust Network Access (ZTNA)

یکی از قابلیت‌های برجسته ZTNA است که منابع داخلی سازمان را از دید عموم پنهان کرده و از نفوذ اطلاعاتی جلوگیری می‌کند. این کار از طریق اعتبارسنجی بلادرنگ (Real-time Authentication) کاربران و دستگاه‌ها برای دسترسی به منابع خاص صورت می‌گیرد. با این روش، فقط کسانی که مجوز معتبر دارند می‌توانند به اپلیکیشن‌ها و داده‌های داخلی سازمان دسترسی پیدا کنند، که امنیت شبکه را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد.

  1. Firewall as a Service (FWaaS)

FWaaS به معنای ارائه فایروال‌ها به‌عنوان یک سرویس ابری است. برخلاف فایروال‌های سنتی که به صورت سخت‌افزاری عمل می‌کنند، FWaaS از طریق پلتفرم‌های ابری از زیرساخت‌ها و اپلیکیشن‌ها در برابر حملات سایبری محافظت می‌کند. ویژگی‌های امنیتی این سرویس‌ها شامل:

  • فیلتر کردن URL‌ها
  • جلوگیری از نفوذ (Intrusion Prevention)
  • مدیریت یکپارچه سیاست‌های امنیتی برای تمام ترافیک شبکه
  • این فایروال‌ها به صورت ابری و مقیاس‌پذیر عمل می‌کنند و به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا با کاهش هزینه‌های سخت‌افزاری، امنیت خود را تقویت کنند.

 

مزایای SASE:

SASE چیست

 

مدل SASE به عنوان یک رویکرد امنیتی نوین، در مقایسه با مدل‌های سنتی امنیت شبکه در دیتاسنتر، مزایای فراوانی را برای سازمان‌ها به همراه دارد. این مزایا شامل بهبود امنیت، کاهش هزینه‌ها، افزایش انعطاف‌پذیری و مدیریت آسان‌تر است. در ادامه به برخی از مهم‌ترین مزایای این فریمورک پرداخته شده است:

  1. دسترسی Zero Trust مبتنی بر هویت

فریمورک SASE به‌طور کامل بر اساس مدل امنیتی Zero Trust عمل می‌کند. این مدل از دسترسی به منابع تا زمانی که هویت کاربر به‌طور کامل تایید نشود، جلوگیری می‌کند. حتی اگر کاربر در شبکه داخلی سازمان قرار داشته باشد، اجازه دسترسی به داده‌ها و اپلیکیشن‌ها را نخواهد داشت. در فرایند تعیین سیاست‌های دسترسی، SASE علاوه بر هویت کاربر، عواملی مانند موقعیت جغرافیایی، زمان دسترسی، استانداردهای امنیتی سازمان و ارزیابی ریسک را نیز در نظر می‌گیرد.

  1. مسدودسازی حملات به زیرساخت شبکه

عناصر موجود در SASE مانند فایروال و CASB به جلوگیری از حملات خارجی نظیر DDoS و دسترسی‌های غیرمجاز به منابع داخلی سازمان کمک می‌کنند. این ویژگی‌ها می‌توانند هم شبکه‌های ابری و هم شبکه‌های درون‌سازمانی را به‌طور مؤثری ایمن سازند.

  1. جلوگیری از رفتارهای مخرب

با استفاده از فیلتر کردن URLها، DNS queries و سایر انواع ترافیک ورودی و خروجی، SASE به جلوگیری از تهدیدات امنیتی نظیر حملات Malware، استخراج داده‌ها و سایر تهدیدات بر ضد داده‌های سازمان کمک می‌کند. این قابلیت به‌طور مؤثری از اطلاعات حساس محافظت می‌کند.

  1. راه‌اندازی و مدیریت آسان

SASE راهکارهای امنیتی مختلف را در یک پلتفرم ابری یکپارچه ارائه می‌دهد، که باعث می‌شود سازمان‌ها به‌جای استفاده از چندین سرویس مختلف، تنها با یک ارائه‌دهنده همکاری کنند. این یکپارچگی به کاهش زمان، پیچیدگی و هزینه‌ها در مدیریت امنیت کمک می‌کند.

  1. مدیریت ساده سیاست‌ها

با SASE، سیاست‌های دسترسی به اطلاعات به‌سادگی در یک پورتال مرکزی تنظیم و اعمال می‌شوند. این به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که سیاست‌های دسترسی را به‌طور یکپارچه در سطح جهانی و برای تمام دستگاه‌ها و کاربران پیاده‌سازی کنند، که باعث تسهیل در مدیریت امنیت می‌شود.

  1. مسیردهی بهینه و سریع

SASE با هدایت ترافیک به سمت Edge Network یا لبه شبکه (با توجه به موقعیت جغرافیایی کاربر)، کمک می‌کند تا تأخیرات شبکه کاهش یابد. بهینه‌سازی مسیریابی شبکه باعث می‌شود که سیستم بتواند سریع‌تر مسیر مناسب را شناسایی کرده و عملکرد بهتری در مدیریت ترافیک و منابع شبکه ارائه دهد.

  1. حفاظت از امنیت شبکه و داده‌ها

مدل SASE به‌صورت متمرکز بر تمام ارتباطات و دسترسی‌ها به منابع ابری اعمال می‌شود و از امنیت شبکه و داده‌ها برای کاربران نهایی محافظت می‌کند. این رویکرد باعث می‌شود که امنیت اطلاعات در هر مرحله از فرایندهای کاری سازمان تضمین شود.

  1. متمرکز کردن امکانات

SASE تمامی ویژگی‌های امنیتی و شبکه‌سازی را در یک محیط ابری جمع‌آوری می‌کند. این یکپارچگی، برای مدیران شبکه و کاربران حرفه‌ای گزینه‌ای جذاب و کاربرپسند است، زیرا می‌توانند به راحتی و بدون نیاز به مدیریت چندین سرویس، تمامی قابلیت‌ها را در یک پلتفرم واحد مدیریت کنند.

  1. کاهش هزینه‌ها

استفاده از SASE باعث کاهش چشمگیر هزینه‌ها می‌شود، زیرا سازمان‌ها به سخت‌افزارهای گران‌قیمت نیازی ندارند. این مدل ابری با دسترسی به سرویس‌ها و برنامه‌های ابری، به‌طور مستقیم از هزینه‌های عملیاتی و زیرساختی می‌کاهد و موجب صرفه‌جویی مالی می‌شود.

  1. افزایش بهره‌وری

با بهره‌گیری از راهکارهای امنیتی یکپارچه و کاهش زمان و هزینه‌های مرتبط با مدیریت شبکه و امنیت، SASE به سازمان‌ها کمک می‌کند تا بهره‌وری خود را افزایش دهند. این به سازمان‌ها اجازه می‌دهد که تمرکز بیشتری بر روی اهداف تجاری و استراتژیک خود داشته باشند.

  1. افزایش انعطاف‌پذیری

SASE امکان دسترسی امن به منابع سازمانی را از هر مکان و با هر دستگاهی فراهم می‌کند. این امر به سازمان‌ها انعطاف‌پذیری بیشتری در ارائه خدمات به کارکنان از راه دور و مدیریت منابع در محیط‌های توزیع‌شده می‌دهد.

 

SASE چیست

چطور می توان از sase استفاده کرد:

برای استفاده از SASE (Secure Access Service Edge) در سازمان‌ها، باید مراحل مختلفی را دنبال کنید که شامل طراحی، پیاده‌سازی و مدیریت مداوم این مدل امنیتی است. در اینجا مراحل کلیدی که برای استفاده از SASE باید انجام دهید آورده شده است:

  1. آشنایی با نیازهای سازمانی و بررسی وضعیت موجود

قبل از هر چیزی، باید نیازهای امنیتی و شبکه‌ای سازمان خود را شناسایی کنید. این شامل موارد زیر است:

  • ارزیابی نیاز به امنیت برای دسترسی کاربران از راه دور.
  • تحلیل زیرساخت‌های موجود شبکه و ابری.
  • بررسی سیاست‌ها و فرآیندهای امنیتی فعلی.
  • شناسایی نقاط ضعف و آسیب‌پذیری‌ها.
  • پس از این ارزیابی‌ها، شما باید تصمیم بگیرید که آیا SASE می‌تواند به‌طور مؤثر به نیازهای امنیتی و شبکه‌ای شما پاسخ دهد.
  1. انتخاب یک ارائه‌دهنده مناسب SASE

SASE به‌عنوان یک سرویس ابری معمولاً توسط ارائه‌دهندگان مختلف سرویس‌دهی می‌شود. برای استفاده از SASE، شما نیاز به انتخاب یک ارائه‌دهنده مناسب دارید که بتواند نیازهای خاص سازمان شما را برآورده کند. برخی از ارائه‌دهندگان معروف SASE شامل:

  • Cisco
  • Palo Alto Networks
  • Zscaler
  • Cloudflare
  • VMware

انتخاب ارائه‌دهنده مناسب باید بر اساس مواردی مانند ویژگی‌های امنیتی، مقیاس‌پذیری، هزینه‌ها، تجربه کاربری و قابلیت‌های ادغام با سیستم‌های موجود شما صورت گیرد.

  1. طراحی و پیاده‌سازی سیاست‌های امنیتی Zero Trust

یکی از ارکان اصلی SASE مدل Zero Trust است، که دسترسی کاربران را فقط پس از اعتبارسنجی هویت و ارزیابی دقیق بر اساس سیاست‌های امنیتی، به منابع سازمانی مجاز می‌کند. برای پیاده‌سازی این رویکرد:

  • سیاست‌های دسترسی به منابع و داده‌ها باید به‌صورت دقیق تعریف شوند.
  • باید روش‌های شناسایی و تأیید هویت کاربران (مانند احراز هویت دو مرحله‌ای، biometrics یا رمزهای عبور پیشرفته) به‌طور کامل پیاده‌سازی شوند.
  • روش‌های ارزیابی خطر باید برای تصمیم‌گیری در مورد دسترسی به منابع، در نظر گرفته شوند (مثلاً بر اساس موقعیت جغرافیایی کاربر، دستگاه استفاده‌شده یا زمان دسترسی).
  1. پیاده‌سازی و یکپارچه‌سازی SASE با زیرساخت‌های موجود
  • پیاده‌سازی SASE نیاز به یکپارچگی دقیق با سیستم‌ها و زیرساخت‌های شبکه‌ای موجود شما دارد. این شامل:
  • ادغام با SD-WAN: در صورتی که سازمان شما از SD-WAN استفاده می‌کند، باید SASE به‌طور یکپارچه با آن کار کند تا امنیت و عملکرد شبکه بهبود یابد.
  • یکپارچه‌سازی با سیستم‌های امنیتی ابری و داخلی: شما باید اطمینان حاصل کنید که SASE با سایر ابزارهای امنیتی موجود مانند CASB، SWG و FWaaS به‌طور مؤثر ادغام شود.
  • کانفیگ کردن فایروال‌ها و دیگر سیاست‌های امنیتی: پیکربندی دقیق فایروال‌ها و سیاست‌های امنیتی برای کنترل ترافیک ورودی و خروجی ضروری است.
  1. آموزش و آماده‌سازی تیم‌های فنی و کاربران نهایی
  • آموزش تیم‌های فنی و کاربران نهایی سازمان برای استفاده از راهکارهای جدید ضروری است. شما باید:
  • تیم‌های فناوری اطلاعات را در خصوص نحوه استفاده و مدیریت SASE آموزش دهید.
  • به کاربران نهایی آموزش دهید که چگونه با سیاست‌های امنیتی جدید، مانند احراز هویت چندمرحله‌ای یا دسترسی مبتنی بر موقعیت جغرافیایی، تعامل داشته باشند.
  1. مدیریت و نظارت مداوم بر امنیت و عملکرد شبکه

پس از پیاده‌سازی SASE، مدیریت و نظارت مداوم بر وضعیت امنیتی و عملکرد شبکه بسیار مهم است. این شامل:

  • نظارت بر ترافیک شبکه و گزارش‌دهی حملات یا تهدیدات جدید.
  • بررسی رفتارهای غیرعادی و اقدامات پیشگیرانه در صورت شناسایی تهدیدات.
  • به‌روزرسانی سیاست‌های دسترسی به‌طور منظم و تنظیم تنظیمات امنیتی برای انطباق با تهدیدات جدید.
  1. توسعه و مقیاس‌پذیری

با گسترش کسب‌وکار یا تغییر نیازهای امنیتی، ممکن است نیاز به مقیاس‌پذیری بیشتر در SASE داشته باشید. به همین دلیل، شما باید از انعطاف‌پذیری SASE برای افزایش ظرفیت، افزودن ویژگی‌های جدید و گسترش دسترسی به کاربران و دستگاه‌های مختلف استفاده کنید.

  1. ارزیابی و بهبود مستمر

پس از پیاده‌سازی SASE، لازم است که به‌طور مستمر عملکرد و امنیت سیستم را ارزیابی کرده و بهبودهای لازم را اعمال کنید. این شامل:

  • تحلیل لاگ‌ها برای شناسایی تهدیدات جدید.
  • بروزرسانی‌های امنیتی برای مقابله با آسیب‌پذیری‌های جدید.
  • بررسی عملکرد ترافیک و کاهش تأخیرات شبکه با بهینه‌سازی مسیرهای ارتباطی.

برای استفاده از SASE، ابتدا باید نیازهای امنیتی و شبکه‌ای خود را شناسایی کرده و سپس با انتخاب یک ارائه‌دهنده مناسب، سیاست‌های امنیتی Zero Trust را پیاده‌سازی کنید. پس از یکپارچه‌سازی با زیرساخت‌های موجود، آموزش کاربران و نظارت مستمر بر عملکرد و امنیت شبکه از اهمیت زیادی برخوردار است. با پیاده‌سازی این مراحل، سازمان‌ها می‌توانند از مزایای SASE بهره‌مند شوند و امنیت شبکه خود را در دنیای مدرن افزایش دهند.

 

تفاوت SASE با سایر شبکه:

تفاوت‌های SASE با سایر مدل‌های شبکه در چندین بند به شرح زیر است:

1. مدل امنیتی Zero Trust در مقابل دسترسی آزاد

در مدل‌های سنتی شبکه، دسترسی به منابع پس از ورود به شبکه، به‌طور پیش‌فرض مجاز است. اما SASE بر پایه مدل Zero Trust ساخته شده است، یعنی هیچ کاربری (حتی از داخل شبکه) به منابع دسترسی نخواهد داشت مگر اینکه هویت آن به‌طور کامل تأیید شود. این مدل از اعتبارسنجی و ارزیابی دقیق بر اساس موقعیت، دستگاه، زمان و سایر پارامترها برای هر درخواست دسترسی استفاده می‌کند. به این ترتیب، دسترسی محدود و مبتنی بر نیاز، امن‌تر از مدل‌های سنتی است که دسترسی آزاد را پس از ورود به شبکه مجاز می‌دانند.

2. توزیع شده بودن در برابر متمرکز بودن

SASE برخلاف مدل‌های سنتی که بیشتر به‌صورت متمرکز و در دیتاسنترهای فیزیکی عمل می‌کنند، یک مدل توزیع‌شده است که از ابر استفاده می‌کند. این مدل امنیتی و شبکه‌سازی را به نزدیک‌ترین نقطه به کاربران منتقل می‌کند (معمولاً به Edge Network) که باعث کاهش تأخیر و افزایش سرعت دسترسی به منابع می‌شود. در حالی که در مدل‌های سنتی، ارتباطات باید از طریق یک مرکز داده مرکزی یا شبکه‌های VPN عبور کنند که معمولاً باعث افزایش تأخیر و مصرف منابع بیشتر می‌شود.

3. یکپارچگی امنیت و شبکه در مقابل تفکیک سرویس‌ها

در SASE، امنیت و شبکه به‌طور یکپارچه و در قالب یک پلتفرم ابری ارائه می‌شود. این یعنی خدمات مختلف مانند SD-WAN، SWG، CASB، و ZTNA همه در یک سیستم ادغام شده‌اند. در مقابل، در شبکه‌های سنتی، سازمان‌ها معمولاً مجبور به استفاده از چندین راهکار و سرویس جداگانه برای هر بخش از امنیت و شبکه هستند (مثل فایروال‌ها، VPN‌ها و ابزارهای امنیتی دیگر)، که باعث پیچیدگی در مدیریت و افزایش هزینه‌ها می‌شود.

4. مقیاس‌پذیری بالا در مقابل محدودیت‌های زیرساختی

یکی از بزرگ‌ترین مزایای SASE نسبت به مدل‌های سنتی، قابلیت مقیاس‌پذیری بالا است. چون SASE مبتنی بر ابراست، سازمان‌ها می‌توانند به راحتی منابع و ظرفیت‌ها را بر اساس نیازهای خود افزایش دهند. در مقابل، در مدل‌های سنتی که بر شبکه‌های فیزیکی و زیرساخت‌های محلی متکی هستند، مقیاس‌پذیری به‌ویژه در مقیاس جهانی یا برای نیازهای کاربری جدید، می‌تواند هزینه‌بر و پیچیده باشد.

5. حفاظت از داده‌ها در برابر تهدیدات خارجی و داخلی

SASE بر محافظت از داده‌ها در برابر تهدیدات داخلی و خارجی به‌طور همزمان تمرکز دارد. استفاده از ابزارهایی مانند CASB برای کنترل داده‌ها و جلوگیری از استفاده غیرمجاز از سرویس‌های ابری، و ZTNA برای دسترسی امن به منابع داخلی، باعث می‌شود که امنیت داده‌ها در برابر تهدیدات داخلی (مثلاً کارکنان یا دستگاه‌های غیرمجاز) و تهدیدات خارجی (مثل حملات سایبری) تقویت شود. این در حالی است که مدل‌های سنتی معمولاً به محافظت از شبکه‌های داخلی و دستگاه‌ها متمرکز می‌شوند و کمتر بر تهدیدات ابری و موبایل توجه دارند.

6. مدیریت متمرکز و ساده در مقابل مدیریت پراکنده

مدل SASE امکان مدیریت متمرکز تمامی سیاست‌های امنیتی و شبکه‌ای را از طریق یک پلتفرم ابری واحد فراهم می‌آورد. این به مدیران شبکه اجازه می‌دهد که تمامی عملیات امنیتی و شبکه‌ای را از یک نقطه کنترل کنند. در مدل‌های سنتی، سازمان‌ها نیاز به مدیریت چندین ابزار و راهکار جداگانه دارند که این می‌تواند منجر به پیچیدگی و مشکلات هماهنگی بین سیستم‌ها شود.

7. پشتیبانی از کار از راه دور و کاربران موبایل

با توجه به اینکه SASE به‌طور کامل مبتنی بر ابراست، از تمامی کاربران در هر مکانی (از راه دور یا با دستگاه‌های مختلف) پشتیبانی می‌کند. در حالی که مدل‌های سنتی به‌طور عمده برای کاربران ثابت و درون شبکه‌های سازمانی طراحی شده‌اند و برای پشتیبانی از کار از راه دور و دستگاه‌های مختلف به راهکارهای پیچیده‌تری مانند VPN و آنتی‌ویروس‌ها نیاز دارند.

8. عملکرد بهینه با کاهش تأخیر

SASE از بهینه‌سازی مسیرهای شبکه به‌طور خودکار و بر اساس موقعیت جغرافیایی کاربران استفاده می‌کند تا تأخیرات شبکه‌ای را کاهش دهد. به‌طور خاص، با هدایت ترافیک به نقاط Edge نزدیک به کاربران، سرعت دسترسی به منابع بهبود می‌یابد. در حالی که در مدل‌های سنتی، ترافیک ممکن است مجبور باشد از یک مسیر متمرکز و دورتر عبور کند، که باعث افزایش تأخیر و کاهش کیفیت عملکرد می‌شود.

9. هزینه‌های عملیاتی پایین‌تر در مقابل هزینه‌های سخت‌افزاری بالا

مدل SASE به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که هزینه‌های مربوط به سخت‌افزارهای پیچیده و زیرساخت‌های فیزیکی را کاهش دهند، چرا که بسیاری از قابلیت‌ها به‌صورت ابری ارائه می‌شوند. در مدل‌های سنتی، سازمان‌ها نیاز به زیرساخت‌های فیزیکی گران‌قیمت برای امنیت، فایروال‌ها، سرورها و تجهیزات شبکه دارند که هزینه‌بر و دشوار در مدیریت هستند.

 

شما میتوانید انواع فایروال را  از مسترشبکه بزرگترین فروشگاه اینترنتی تجهیزات شبکه در ایران همره با گارنتی خریداری نمایید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

محبوب ترین محصولات